The television series in the digital age as one of the forms of aiding education and social transformation in views on public health

The development of digitisation goes hand in hand with simultaneous strong intertwining of the technology of communication with daily life. New media and the resulting opportunities play an elementary role both in the media sector and in the social space. At the same time, technological progress brings new effective forms of contact with recipients and media users. The following questions should be posed: Do the occurring changes support education and social transformation, including the health care sector, or do they create cognitive dissonance? What is the role played by TV series in this process? TV series become channels of access to mass recipients and the ideas, values and information they present take a form which is acceptable and absorbable by recipients. In the era of the inflow of information and unprocessed facts, such a “familiar” message becomes effective and efficient.
 

Giddens A. (2005). Socjologia. Warszawa: PWN.

Giereło-Klimaszewska K. (2008). Rola telewizji w kształtowaniu wizerunku politycznego. Studium mediatyzacji polityki na przykładzie wyborów prezydenckich w Polsce. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Godzic W. (2004). Telewizja i jej gatunki. Po „Wielkim Bracie”. Kraków: Universitas.

Golka M. (2008). Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne. Warszawa: PWN.

Lisowska-Magdziarz M. (2008). Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Sztompka P. (2005). Socjologia. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Turner J.H. (1994). Socjologia. Koncepcje i ich zastosowania. Poznań: Zysk i S-ka.

Klimek K. (2007). System wartości i aksjologia współczesnej edukacji. In: W.J. Maliszewski (ed.). Komunikacja społeczna a wartości w edukacji. Nowe znaczenie i sytuacje. Humanistyczne (i inne) konteksty komunikowanie „się” i „ja” w oazie wartości wewnątrz edukacji, t. 1. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Michalczyk S. (2008). O społecznych funkcjach mediów. Zagadnienia teoretyczne. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu Wydziału Zamiejscowego w Katowicach: „Wiedza i Umiejętności”, t. 11 (31).

Skarżyńska K. (2002). Co robi z nami telewizja. In: W. Godzic (ed.). Kultura popularna. Popkultura jako kultura współczesna. Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica.

Uszyński J. (2000). Repertuar serialowy. In: Problematyka kulturalna w Polskiej Telewizji Publicznej. Warszawa: Biblioteka Akademii Telewizyjnej.

Wiśniewska A. (2007). Serial telewizyjny i jego bohaterowie w przestrzeni edukacyjnej. Przegląd Pedagogiczny, no. 1.

Wrońska M. (2006). Media o edukacji – konkurent czy sojusznik przyjemnej nauki? In: K. Wolny-Zmorzyński, M. Wroński, W. Furman (eds.). Między odpowiedzialnością a sensacją. Dziennikarstwo i edukacja na przełomie wieków. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Internet sources

Eksperci: pozytywna rola seriali, talk-shows i kampanii medialnych, http://www.wirtualnemedia.pl/artykul/eksperci-pozytywna-rola-seriali-talk-shows-i-kampanii-medialnych# (access:7.04.2015).

Harland M. (2012). W polskich szpitalach dr House nie miałby szans, http://www.kinoterapia.pl/2012/04/17/w-polskich-szpitalach-dr-house-nie-mialby-szans/ (access: 15.04.2015).

Kononiuk B., Cyfryzacja bez tajemnic, http://di.com.pl/porady/44738,0,Cyfryzacja_bez_tajemnic.html (access: 21.04.2015).

Kubik A., Seriale moralnego niepokoju, http://wyborcza.pl/magazyn/1,126079,11439601,Seriale_moralnego_niepokoju.html?as=1 (access: 15.04.2015).

„Lekarze ratują życie”. Ruszyła akcja telewizji TVN, http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/lekarze-ratuja-zycie-ruszyla-akcja-telewizji-tvn,318616.html (access: 15.04.2015).

Sikora K., Serial prawdę Ci powie? Pytamy prawnika, lekarza i reportera, co sądzą o najnowszych produkcjach, http://natemat.pl/22209,serial-prawde-ci-powie-pytamy-prawnika-lekarza-i-reportera-co-sadza-o-najnowszych-produkcjach (access: 9.04.2015).

Wywiad z dr Aleksandrą Cisłak, psycholog ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. In: A. Kubik, „Ostry dyżur” przed telewizorem, czyli fenomen seriali medycznych, http://www.medme.pl/artykuly/ostry-dyzur-przed-telewizorem-czyli-fenomen-seriali-medycznych,2737,1.html (access: 15.04.2015).

Interview with Noemi Geller. In: E. Biernacka, Medyczne seriale, dlaczego tak bardzo lubimy je oglądać, http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/zrelaksuj-sie/medyczne-seriale-dlaczego-tak-bardzo-lubimy-je-ogladac_38831.html (access: 9.04.2015).

Informacja o podstawowych problemach radiofonii i telewizji w 2013 roku. Warszawa, marzec 2014, www.krrit.gov.pl.

Najpopularniejsze audycje w 2013 roku. Dobowa oglądalność programów – raport Departamentu Monitoringu, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Warszawa 2013.

Oglądalność polskich i zagranicznych seriali w TVP1, TVP2, Polsat i TVN we wrześniu, październiku, listopadzie 2009 roku ze szczególnym uwzględnieniem nowości jesiennej ramówki. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, Departament Programowy, www.krrit.gov.pl.

Panek T., Czapiński J. (2013). Wykluczenie społeczne. Diagnoza Społeczna 2013. Warunki i jakość życia Polaków – Raport. [Special issue]. Contemporary Economics, no. 7, pp. 342–375, DOI: 10.5709/ce.1897-9254.115. Based on: J. Czapiński, T. Panek (2013). Raport „Diagnoza Społeczna 2013. Warunki i jakość życia

Polaków”. Warszawa: Rada Monitoringu Społecznego.

Strategia Rozwoju Kapitału Społecznego 2020 (2013). Załącznik do uchwały nr 61 Rady Ministrów z dnia 26 marca 2013 r. (poz. 378) w sprawie przyjęcia „Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego 2020”.

Strategia państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicznych na lata 20052020 (2005). Warszawa: Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji.

Strategia Rozwoju Kraju 2020 (2012). Warszawa: Ministerstwo Rozwoju Gospodarczego. Dokument przyjęty uchwałą Rady Ministrów w dniu 25 września 2012 r.